Scala'daki tipeceleri kullanmanın performans maliyetini analiz etmeye çalışıyorum çünkü yaygın olarak kullanıldığında performansın düşme eğiliminde olduğunu fark ettim. en Örneğin alalım, bir ByteCodec
typeclass:Scala'da türünün performansı
trait ByteCodec[T] {
def put(index: Int, byteBuffer: ByteBuffer, t: T): Unit
def get(index: Int, byteBuffer: ByteBuffer): T
}
Let o sırada bir Long
örneği olun: Ben 100 milyonlarca alır ve koyar çalıştırırsanız
object ByteCodec {
def apply[T](implicit bc: ByteCodec[T]): ByteCodec[T] = bc
implicit val longBC = new ByteCodec[Long] {
@inline override def put(index: Int, byteBuffer: ByteBuffer, long: Long): Unit = {
val _ = byteBuffer.putLong(index, long)
}
@inline override def get(index: Int, byteBuffer: ByteBuffer): Long =
byteBuffer.getLong(index)
}
}
, bu ~ typeclass testi ve için ~ 1200ms alır Aksi takdirde 800ms. Tepegöz nerede ve ondan kurtulabilir miyim?
ana kod: zaten test hatalı olmasının bir açıklama tek bir nedeni belirtilen
object Main extends App {
val cycles = 100000000
val byteBuffer = ByteBuffer.allocate(java.lang.Long.BYTES)
var start = System.currentTimeMillis()
var currCycle = cycles
while (currCycle > 0) {
byteBuffer.putLong(0, 10L)
val k = byteBuffer.getLong(0)
currCycle -= 1
}
var end = System.currentTimeMillis()
println(s"time elapsed byteBuffer ${ end - start }")
val codec = ByteCodec[Long]
start = System.currentTimeMillis()
currCycle = cycles
while (currCycle > 0) {
codec.put(0, byteBuffer, 10L)
val k = codec.get(0, byteBuffer)
currCycle -= 1
}
end = System.currentTimeMillis()
println(s"time elapsed ByteCodec ${ end - start }")
}
alın JMH veya sbt-jmh ve analiz edin. İşte benzer bir soru için bir rehber: http://shipilev.net/blog/2014/java-scala-divided-we-fail/. Yukarıdaki naif kriter, en azından “val k = ...” de ölü kodun ortadan kaldırılmasıyla ve arka arkaya testlerle çalışan ısınma sorunlarıyla karşılaşmaktadır. –